On yıl önce, bir sakatlık Keira D'Amato'yu koşmaktan alıkoydu. Annelik, onun ne kadar ileri ve ne kadar hızlı gidebileceğini yeniden keşfetmesine yardımcı oldu.
Yazan: Caroline Pineda, 17 Temmuz, 2022 at 5:00 a.m. EDT
Yazının Orjinali:
RICHMOND - St. Christopher's School'daki pistte, gün doğumu izleri asılıyken, Keira D'Amato koşmaya hazırlanıyor.
Haziran ayında Perşembe günü saat 6:37. Pistte tur atan yerel bir koşu grubu ve köpeklerini gezdiren birkaç kişi dışında sokaklar henüz uyanmadı. Yerel koşucular tarafından "Pist Kedisi" olarak adlandırılan karamel renkli bir kedi, D'Amato ısınma hareketleri ile baldırlarını uyandırırken sessizce yanından geçiyor.
Kadınlar maratonunda Amerikan rekortmeni için alışık olduğu bir eğitim alanı değil, ancak D'Amato'nun hikayesi de hep böyle zaten. Bu rekoru Ocak ayında, profesyonel bir koşucu olarak kariyerinin ikinci bölümünde, 37 yaşında iki çocuk annesi olarak kırdı. D'Amato, sakatlık nedeniyle spordan ayrılmak zorunda kaldıktan on dört yıl sonra ve hayatının en düşük noktalarından birinden kendisini kurtarmak için tekrar koşmaya başladıktan beş yıl sonra, Houston Maratonu'nu 2 saat 19 dakika 12 saniyede koştu ve 2006'dan bu yana kırılamayan ABD rekorunu kırdı.
Koşmaya neredeyse şans eseri geri dönmüştü; şimdi ise özenle hesaplanmış hedefleri birbiri ardına devirerek zirveye ulaştı. Houston'da bitiş çizgisini geçtikten ve rekoru kırmanın keyfini çıkardıktan sonra etrafına bakındı ve kendi kendine şöyle dedi: “Bundan da hızlı koşabilirim.”
Devrilecek daha çok hedef var: Prestijli maratonlarda dünyanın en iyileriyle yarış; ABD'yi dünya şampiyonalarında temsil et; Olimpiyatlara katılma hakkı kazan. Doğa kanunlarına bakılacak olursa, D'Amato'nun fırsat penceresi hızla daralıyor. Paris'teki 2024 Olimpiyatları başladığında, 40 yaşından üç ay uzakta olacak.
Eugene, Ore'de bu ayki dünya atletizm şampiyonasında maraton koşarken, 37 yaşında olacak. Bu sıcak Haziran sabahında, D'Amato, ABD koşu takımı için yedek olarak yer alıyor. Üç Amerikalı koşucudan herhangi biri koşamayacak olursa yerine D'Amato geçecek ve Birleşik Devletler'i temsil edecek. Bu durumda, yaşamı boyunca takip ettiği hedefine kavuşmuş olacak.
Ancak D'Amato bu hedeflere ulaşmak istese de, vermek istemediği tavizler var. Bu yüzden burada, Richmond'da ve yüksek irtifa antrenmanı yapmıyor. Bu yüzden sporu tam zamanlı işi yapmak yerine hala emlakçı olarak çalışıyor. Onu buraya, St. Christopher's pistine, köpek gezdirenlerin arasına getiren rutinini değiştirmesine gerek olmadığından emin olduktan sonra, Nike ile uzun zamandır arzu ettiği bir sözleşme imzalamasının nedeni de bu.
O esnetme gerdirme yaparken, yakınlardaki koşu grubunun üyeleri ona saygıyla bakıyor ve bir kadın birlikte fotoğraf çekip çekemeyeceklerini soruyor. Bu, D'Amato rekoru kırdığından bu yana, burada sıkça rastlanan bir durum haline geldi ve yine de bu ilgiye tam olarak alışık olmasa da, bunu sıcak karşılıyor. Çitten geri adım atıyor, gülümsüyor ve poz veriyor.
D'Amato'nun evi, Richmond'un ağaçlarla dolu bir bölümünde, eğimli bir araba yolunun dibinde, beyaz duvarları çocukların çizdiği resimler ile süslü. Bu yaz sabahı tüm ailesi evin bodrumunda, onunla birlikte.
Microsoft'ta teslimat müdürü olan kocası Tony, işini evine taşımış ve müşterisiyle telefonda görüşüyor. İki çocukları evde bilgisayar oyunu oynuyor. 7 yaşındaki Thomas, kısa süre önce annesi de dahil herkesin ona Tommy kısaltması yerine kimlikte yazdığı şekilde hitap etmesini talep etti. Sonra, adında, iki yerine bir "n" olan 5 yaşındaki çocukları Quin var, çünkü Tony ve Keira, bunun onun yüzde 20 daha verimli olmasını sağlayacağını düşündü.
D'Amato, yerdeki köpük dolgunun, ahşap zemini, üzerinde bulunan jimnastik aletlerinin ayaklarından koruduğu ev jimnastik salonunun ortasında duruyor: eliptik, kürek makinesi, sağlık topları, dambıl. D'Amato'nun arkasındaki duvarda, birlikte çalıştığı bir arkadaşının hediyesi olan "D'Amato Ağrı Mağarası" kelimelerinin oyulduğu metal bir plaka asılı.
Elinde dambıl, rafın önünde yavaşça çömeliyor. Başının üstünde Houston Maratonu'nun bitiş çizgisini geçerken, rekor kırdığı zamanı gösteren bir kalp asılı. Başka bir duvarda ise çerçevelenmiş iki lise koşu atleti var: biri onun, biri kocasının.
Lisede aynı koşu kampına katıldıklarında Tony, Keira'nın internet adresini aldı, ona mesaj attı ve evlerindeki telefon hatlarını tıkayan bir yazışmayı başlattı.
Kuzey Virginia'daki liseden sonra D'Amato, tam zamanlı olarak koşmayı denemeden önce Amerikan Üniversitesi'nde dört kez ABD milli takımına seçildi. Alan Webb'in 2007'de 1 mil ABD rekorunu kırdığında koçluğunu yapan Scott Raczko liderliğindeki profesyonel bir koşu takımı olan DC Elite'e katıldı.
Ancak sol ayağındaki iki kemik, olmaması gereken yerde birbirine bağlıydı, sigortasının karşılamadığı bir ameliyat gerektirdi ve bu durum onu istemeden erken emekliliğe itti. İpotek şirketi Freddie Mac için çalışmaya başladı ve sonunda Emlakçı oldu. Ve sonraki sekiz yıl boyunca, rekabetçi koşunun dışında bir hayat kurdu. Sonunda 2009'da ayak ameliyatı geçirdikten sonra bile geri dönme arzusu yoktu.
Ancak sporu tamamen bırakmadı. İlk maratonunu 2013'te Boston maratonuna katılma hakkı kazanmak umuduyla koştu. "Bir maratonda ters gidebilecek her şeyin" ardından, D'Amato 42 km’lik yarışın ona göre olmadığını düşündü.
Ertesi yıl anne oldu ve 2016'da iki çocuk annesi oldu. D'Amato çalışma setinin ortasında çocuklarına doğru başını sallayarak, "Benim için gerçekten önemli olan bu," diyor. "Bir yarıştan eve geldiğimde, kazansam da kaybetsem de, 'Hey anne. Akşam yemeğinde ne var? diye soruyorlar. Umursamıyorlar, anlıyor musun?” diyor.
Şimdi buradalar, bodrumdalar, herkes meşgul ama birbirine bağlı. Ara sıra sevdiği insanlardan gelen ortam sesleriyle kesilen rahat bir sessizlik var burada. Ama beş yıl önce bu, var olmayan bir uyumdu.
Eşi Tony’nin, Ulusal Hava Muhafızları eğitimi için tayini çıkmıştı. Quin daha yeni doğmuştu; Thomas, o zamanlar hâlâ Tommy, henüz 2 yaşında değildi. Evet, eşi mümkün olduğunca yardım ediyordu, çünkü deniz aşırı görevlere gitmiyordu ama bunalmış ve izole olmuştu. Bir şeyler yapmak için çocukları arabaya yükleme düşüncesi ürkütücüydü. Ya tuvalete gitmek zorunda kalırsa? Evde kalmak onu kapana kısılmış hissettirse de evde kalmak daha kolaydı.
Ancak bazen kayınvalidesi çocuklara bakardı. D'Amato da koşmak için bu zamanı kullanırdı.
“Bir bakıma, bu benim eğlenceli şeyimmiş gibi geliyor” diyor. "Bu benim hobim. Bazı insanlar kitap kulüplerinde. Bazı insanlar pul veya madeni para toplar. Benim hobim de bu."
Tony de hala koşuyordu, bu yüzden 2016'da bir tür Noel hediyesi olarak D'Amato kocasını Virginia Beach'teki Shamrock Maratonu'na kaydettirdi. Sonra, şakası için kötü hissederek, kendisi de bu yarışta koşmaya karar verdi. Bu sefer antrenman yaptı ve karla karışık yağmura ve buz gibi soğuğa rağmen bitiş çizgisini 3:14:54'te geçti.
(Elit koşucular, tam zamanlı bir işe sahip olmanın performanslarına yardımcı olduğunu söylüyor.)
Koşmaya devam etti ve zamanı da geri gelmeye başladı. 2017'de Richmond Maratonu'nda, 2020 Olimpiyat denemeleri eleme süresinden iki dakika daha yavaş olan 2:47:00'lik bir zaman koştu. Bu, D'Amato'nun tavanının ne kadar yüksek olabileceğini merak etmeye başladığı andı; kendisine yardım etmesi için eski koçu Raczko'yu aradı.
Zamanı büyük artışlarla kısalttı ve Şubat 2020'deki Olimpiyat denemeleri yarışında 2:34:24'lük derecesiyle 15. oldu. O yılın ilerleyen aylarında Washington D.C.'de Up Dawg Ten Miler adlı bir yarışın düzenlenmesine yardım etti. 51:23 koşarak, kadınlar 10 mil rekorunu neredeyse bir dakika farkla kırdı.
Bu, koçu Raczko'yu, D'Amato'nun sınırlarının ne olduğu, elinin altında başka hangi rekorların saklı olabileceği hususunda meraklandırdı. Sonunda maraton kadınlar rekorunu kırmayı kendilerine bir hedef olarak belirlediler.
Houston'daki bitiş çizgisini geçtiği zaman gözünün önüne geldiğinde D'Amato'nun gözleri yaşarıyor. Rekabetçi bir koşucu olarak kariyerinin başlarında, yeterince sıkı çalışırsa hedeflerine ulaşılırdı ve her zaman yeterince sıkı çalışırdı. Ancak bu hedefler sonunda ondan kaçtı, D’Amato, yeteneklerini nasıl harcadığını merak etti, kendisini hep kederli ve kafası karışmış bir halde buldu. Bu ikinci şansın sevindirici olmasının nedeni bu: Yıllardır D'Amato'nun zihninde dönüp duran her "eğer" cümlesi cevabını bulmuş oldu.
D'Amato'nun hayatının en yalnız dönemlerinden biri olmasaydı, bu ikinci şansın asla gerçekleşmemiş olabileceğini de düşünüyor. Koşmak onun için ailesinden çaldığı bir süre değil, aksine onu ailesine daha da yaklaştıran bir eylem.
Şimdi öğlen oldu. Çocukların yaz kampı çoktan başladı ve Tony onları kapıdan dışarı çıkarıyor. D'Amato antrenmanına ara veriyor, veda ediyor ve onları almak için orada olacağını söylüyor.
D’Amato, beyaz Birkenstocks, bir Nike kolsuz bluz ve siyah atletik şortla, çocukları onu yüzmeye ikna etme ihtimaline karşı altında neon pembe bir mayoyla havuzun yanında duruyor. Boynunda, her biri çocuklarından birinin baş harfleriyle kazınmış iki dairelerle gerilmiş ince bir altın zincir asılı.
Quin'in havuzun basamaklarının yakınında suda oynamasını, kızının gözlüklerini almasını ve su kaydırağına inmesine izin vermesini izliyor. Thomas yakınlarda süzülüyor, ara sıra iki başparmağını kaldıran annesine bir bakış atıyor.
D'Amato, rekabetçi yüzme konusu gündeme geldiğinde tavuklu sandviç yemektedir. Tony, kelebek stili izlemeyi yüzmekten daha çok sevdiğini söyledikten sonra, Keira plastik sandalyesinde öne doğru eğiliyor:
“Sana bir soru” diyor. “Sandviçi yedikten sonra 25 metreyi kelebek stilde ne kadar kısa sürede yüzebilirsin?”
Tony havuza bakıyor ve cevabını vermeden önce soruyu düşünüyor: 25 saniyede yüzebileceğini düşünüyor.
Keira başını sallıyor. “25'ten kısa sürede yüzersen sana bir dondurma ısmarlarım.” diyor.
iPhone'unda kayda başlıyor ve parmağını Garmin saatine yerleştiriyor. "Kronometre hazır," diyor ve Tony sıçrayarak dalıyor.
“Gerçekten bu kadar iyi olacağını düşünmemiştim” diyor onu izlerken Keira.
On yedi saniye sonra Tony bahsi kazanıyor ama teklifi geri çeviriyor. Keira paketi açıyor ve dondurmayı yiyor. Bugün en azından ikinci doz çikolatası.
Bufalo tavuğu, çikolata, havuz - Olimpiyat özlemleri olan neredeyse 40 yaşındaki koşucu için hepsi çok normal geliyor. Mesele bu, diye ısrar ediyor D'Amato. Hedefleri zor, ancak onlara ulaşmak için hayatını mahvetmektense başarısız olmayı tercih edeceğini söylüyor.
Bulutlar içeri girip gece soğurken, D'Amato çocukların su şişelerini ve gözlüklerini topluyor, sırt çantalarından havluları alıyor ve ayakkabılarını yerlerine koyuyor. Thomas, belirsiz nedenlerden dolayı birine bir ile 10 arasında bir sayı tahmin etmesini söylüyor.
Quin havuzun kenarında duruyor. Ayrılmak istemiyor ama gitme zamanının geldiğini söylüyor Tony ve eğer dinlemezse yarın geri dönmeyebilirler. D'Amato, kızının iyi huylu ve boş bir şekilde tehdidi anlamasını ve sonra boyun eğmesini izliyor.
Pistte, D'Amato ikinci çift ayakkabısını giyiyor ve ısınmak için giydiği kalın parlak yeşil spor ayakkabılarını sarı süslemeli beyaz bir çift ayakkabıyla değiştiriyor.
Raczko, elinde kronometre ile yakınlarda bekliyor. Antrenman takviminde bu bir rejenerasyon haftası, bu nedenle bugünkü antrenman normalden daha kısa ve hafif. Mil başına 5:10 ve 5:00'lik tempolarla 2.000 ve 1.000 metrelik tekrarlar içeriyor.
Yıllarca süren koçluk deneyimine rağmen, Raczko, D'Amato yaşlandıkça ve zamanları hızlandıkça kendini yeni bir alanda buluyor. D'Amato, 30'lu yaşlarında ilerlerken antrenmanlarını ayarlamak zorunda kalmamasına şaşırması gerekip gerekmediğinden emin değil.
"Gençken bunu yapabilecek kapasiteye sahip olup olmadığını bile bilmiyorum," diyor ve duraklıyor. "Hayır, gençken böyle bir kapasitesi yoktu."
Raczko, D'Amato'nun 20'li yaşlarındaki sağlam bir koşucudan 30'lu yaşlarında elit bir maratoncuya dönüşmesini izledi ve Olimpiyat hayallerinin çok uzaklardan, tamamen ulaşılabilir hale geldiğini gördü. Spor boyunca ilk kez radarında bile olmayan Amerikan rekoruna rehberlik etmesine yardımcı oldu ve daha da yüksekleri hedeflerken ona rehberlik etmeye devam ediyor. Raczko ayrıca D'Amato ile en yeni girişimi üzerinde çalışıyor: Richmond'da Potomac River Running'in bir şubesini açmak, Keira D'Amato'nun PR Run & Walk adlı bir dükkanını işletmek.
Bu sabah St. Christopher's'ta bilmiyorlar ama ertesi gün D'Amato'nun telefonu dünya şampiyonasında davet araması için çalacak.
Normalde, D'Amato maratonlarını aylar öncesinden seçer ve takvimde özenle hesaplanmış iki tarih etrafında bir yıllık antrenmanlar oluştururdu. Normalde, programa 11. saatte bir maraton eklemek duyulmamış olurdu. Bu bir anormallik, ama bunların hepsi bir anormallik değil miydi?
Bu yüzden bir Team USA forması giyip dünya sahnesinde yarışmak için bu fırsatı kaçırmayacak. Oregon'a bir değil dört uçuş rezervasyonu yapacak ve önümüzdeki 2½ haftayı dünyanın en iyilerine karşı ne kadar iyi yarışabileceğini görmeye hazırlanmak için harcayacak.
Raczko kronometresini hazırlıyor ve D'Amato parmaklarını Garmin saatinin kenarlarına yerleştiriyor, maviye boyanmış tırnakları parlıyor.
Antrenmanın ilk bölümünde, Raczko'nun beklediğinden daha hızlı turlar atıyor ve koçunun ona kolay antrenmanlar hazırladığını söyleyerek şaka yapıyor. Raczko 400'den sonra zamanını haykırdığında, D'Amato normalden yavaş olduğunu düşünüyor ve koçunu kronometrede yavaş olduğu için iğneliyor.
Koçu ona el sallıyor, 45 saniye dinlenmesini söylüyor. D’Amato 43'ü bekliyor ve koşmaya başlıyor.
Hazır buraya gelmişken Koşmak Üzerine Filmler seçkisine bakmadan da geçmeyin derim ;)
